İçe Döküm...

Hayat herkesi yoruyor, koşturmaca herkes için baki…
Hayatım, M.Ö ve M.S diye ikiye ayrıldı, her anlamda yani Mira'dan önce ve sonra …
Çok yoğun iş temposu, arkadaşlar,dostlar,eğlence her şeye vakit ayırabiliyorken şimdi odak noktam tabiki Mira'm..Tek bir şeyden vazgeçmedim, arkadaşlarımı dostlarımı ailemi arayıp hal hatır sormaktan; buna zaman isteyince yaratılıyor.
Yalnız Mira'dan önce hayatımı çok kalabalık sanıyordum daha doğrusu ben öyle yaşıyordum bir de herkesin her şeyinde yanında olmak, olmak istemek gibi bir huyum vardı aslında hala da varlığını devam ettiriyor.
Gel zaman git zaman gördüm ki "ben" böyle yaşıyormuşum, biz kalabalıklaşınca yalnızlık başladı. Sosyal hayattan mecburi bir kopuşun içine girince arkadaşlarımın da benden koptuğuna bizzat şahit oldum; şimdi bir kaç isim var ki hakkını asla ödeyemem ama onların dışında kalanlara kırgınlığım devam ediyor.Yok yok vazgeçtim kırgın değilim sadece hayal kırıklığım var…Herkes bu süreci böyle yaşamıyor bir genelleme yapmak da istemiyorum, ama ben bu süreci daha yalnız yaşadım, bazen insan konuşacak birini gerçekten istiyor yanında, hata payını azaltacak,derdine merhem olacak ya da sadece oturup kahkaha atacak…Böyle bir zamandan geçince kendime daha da söz verdim, kimseyi bu süreçte yalnız bırakmayacağım!
EEE hep denir ya devir teknoloji devri, birinin yanında olamasan da varlığını hissettirmek diye bir şey var!! Bence sevdiklerinize varlığınızı hissettirin! belki de bu arkadaşlarım benim kırgınlığımın farkında bile değiller ya da farkındalar ama böyle olması gerektiğini düşünüp böyle davrandılar…Artık her neyse…Yazmak da iyi geliyormuş aslında içinde patlayacağına varsın, blogda patlasın!!!
Buarada bu arkadaşlarım kendilerini biliyorlardır, yanımda olanlara da sonsuz teşekkürler onlar da kendilerini biliyorlar zaten artık ben onları çok iyi biliyorum…!!
xoxoxo